„Przypatruję mu się z daleka, tak jakbym przyglądała się sobie, kiedy byłam chłopcem”. O „dwoistym” ciele Andrzejka

On Andy’s “double” body This paper attempts to analyse the trilogy by Andrzej Czcibor-Piotrowski: Rzeczy nienasycone (1999), Cud w Esfahanie (2001), Nigdy dość. Mirakle (2011) as a literary (and quasi-autobiographical) example of reconsideration of the taboo of child sexuality, and a reclaim of several notions of abjectness, the notions related to the nonnormative body’s expression